در بخش اول به آغاز کار و ساخت نمونه های اولیه موتورسیکلت های ایژ اشاره نمودیم. در این مقاله به بررسی تاریخچه مربوط به تولید سری موتورسیکلت بین سالهای ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۱ که در آن مدل های ایژ-۷ , ایژ-۸ , ایژ-۹ و ایژ-۱۲ طراحی و ساخته شد می پردازیم. هر چند که در اوایل دهه ۳۰ میلادی تولیدی در زمینه موتورسیکلت صورت نگرفت, اما نخبگان و متخصصان پرشوق فعالیت های خود را در زمینه موتورسیکلت متوقف نکردند و در چندین شهر مختلف در حال توسعه ایده های خود بودند که یکی از آنها مهندس طراح اولین موتورسیکلت شوروی, ماژاروف بود.
مدتی بعد تصمیم دولت بر این شد که از کارخانه اسلحه سازی برای تاسیس اولین خط تولید موتورسیکلت استفاده بشود. در ابتدا قرار بود موتورسیکلتی سنگین با نام NATI-A-750 که طراحی آن را ماژاروف انجام داده بود تولید شود .
این موتورسیکلت دارای انجین خورجینی (v) دو سیلندر با حجم ۷۴۷ سی سی، شاسی یک تکه پرس شده و قدرت ۱۵اسب بخار بود که تا اول ماه مه ۱۹۳۳، چهار موتورسیکلت ساخته شد. همزمان بطور موازی کارخانه مشغول تولید نمونه آزمایشی که ماژاروف از روی موتورسیکلت آلمانی DKW luxux-300 کپی برداری کرده بود شد.
ایژ-۷ دارای انجینی تک سیلندر با گیربکسی ۳ دنده و انتقال نیرو به چرخ عقب توسط زنجیر بود. شاسی قطعات پرس شده ای بود که با پیچ و مهره بهم متصل شده بود و در عقب موتورسیکلت کمک فنری وجود نداشت. در این مدل یکسری از بخشها – در مقایسه با الگوی آلمانی – تغییر کرده بود. از جمله اینکه صندوق حذف شده، جاپایی های پهن صفحه ای به استوانه ای باریک تبدیل شده، دسته گاز آن به شکل گردان ساخت شده و سوپاپ تخلیه فشار روی سرسیلندر نصب شده بود.
به هر تقدیر تصمیم بر آن شد که ایژ-۷ به تولید سری برسد. البته هر ۱۲ عدد ایژ-۷ که در سال ۱۹۳۳ساخته شده بود بخاطر اشکال فنی در سیستم احتراق به کارخانه مرجوع شد که پس از برطرف کردن این نقیصه در سال ۱۹۳۴ تعداد۱۱۱ عدد از این موتورسیکلت تولید شد. در سال ۱۹۳۸ کارخانه ایژ مدل دیگری را برای جایگزینی مدل ایژ-۷ ارایه داد با نام ایژ-۸ با حجمی معادل ۳۰۰ سی سی که بخاطر داشتن دو دریچه ورودی هوا، بین ۵٫۵ تا ۸ اسب بخار قدرت بیشتری تولید میکرد. همچنین سیستم الکتریکی آن دستخوش تغییر شد و بجای مگنتی به دینام و باتری تجهیز شد.
در سال ۱۹۴۰ موتورسیکلت جدیدی ساخته شد بنام ایژ-۹ که افزایش قدرت ۹ اسب بخار را در پی خود داشت. در همان زمان طرح و نقشه هایی از موتورسیکلت L-8 از شهر لنینگراد به کارخانه ایژ رسید که دارای انجینی ۴ زمانه سوپاپ بالا و حجم ۳۴۸ سی سی و قدرت ۱۳٫۵ اسب بخار بود. برای صرفه جویی در زمان ساخت این محصول جدید تصمیم بر آن شد که از سیستم تعلیق ایژ-۹ در آن استفاده شود. این مدل جدید ایژ-۱۲ نامیده شد و قرار شد تولید سری آن در سال۱۹۴۱ آغاز گردد, اما جنگ جهانی مانع ادامه این صنعت در آن مقطع شد.
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش اول)
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش دوم)
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش سوم)
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش چهارم)
