شرکت موتورسیکلت سازی یاماها امروزه یکی از بزگترین سازندگان موتورسیکلت، اسنوموبیل، باگی، “ای.تی.وی” و موتورقایق در دنیاست. تاریخچه تاسیس رسمی کمپانی “یاماها موتور” به سال ۱۹۵۵ میلادی که زیر مجموعه ای از شرکت “نیپون گاکی( Nippon Gakki )” شد برمی گردد.
در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی درشهر ناکازاکی ژاپن توراکوسو یاماها در خانواده ای تحصیلکرده متولد شد. توراکوسو از همان دوران کودکی علاقه زیادی به کارهای فنی و مکانیک نشان می داد و بزودی تبدیل به ساعت ساز خوش نامی در محل شد.
در سال ۱۸۸۷ میلادی پیشنهاد مدیر مدرسه ای به توراکوسو یاماها برای تعمیر یک ارگ بادی مسیر زندگی او را عوض کرد و دو سال بعد شرکت “نیپون گاکی” (Nippon Gakki ) را برای تعمیر و ساخت ارگ و پیانو تاسیس کرد. شرکتی که یاماها ایجاد کرد در مدت کوتاهی موفقیت چشمگیری را برای او رقم زد و بزرگترین تولید کننده پیانو شد. شرکت با متنوع کردن تولیدات خود سازهای مختلفی از پیانو تا سازهای بادی را می ساخت. نشان شرکت یاماها که سه عدد دیاپازون(ابزار تنظیم فرکانس نوت آلات موسیقی) در یک دایره است یادگار نخستین عرصه و یکی از بخش هایی است که کماکان محصولات مرغوبی را به علاقه مندان موسیقی عرضه می کند.
پیامد جنگ جهانی دوم بر یاماها
جنگ جهانی دوم صنایع ژاپن را ویران کرد. دولت ژاپن کارگاه ها و کارخانه ها را وادار به تولید بر اساس برنامه های زمان جنگ می کرد و در اواخر جنگ با مصادره کارخانه ها اختیار آنها را در دست گرفت. اما با پایان جنگ در ۱۹۴۵ و بازگشت تدریجی ثبات به کشور، دولت ژاپن در سال ۱۹۵۴ آنچه را که از تاسیسات تولیدی شرکت یاماها باقی مانده بود به مالکین اصلی آن واگذار کرد.
رئیس کارخانه در آن زمان شخصی به نام ” جنیشی کاواکامی” بود. او پس از بررسی و تحلیل اوضاع کشور به این نتیجه رسید که آلات موسیقی در کشور آسیب دیده اولویت مردم نیست و چشم انداز موفقیت در این کار زیاد نخواهد بود. “کاواکامی” مانند بسیاری از مدیران صنعتی ژاپن از تقاضای بالا برای خرید وسایل نقلیه سبک آگاه بود و تصمیم گرفت امکانات باقی مانده شرکت را متمرکز بر تولید موتورسیکلت کند. این تصمیم آسانی نبود زیرا در همان زمان در ژاپن ۱۵۰ شرکت در اندازه های مختلف درگیر ساخت موتورسیکلت و اجزای آن بودند.
“کاواکامی” در کتاب خاطراتش می نویسد: من مدت ها فکر و بررسی کردم با دستگاه هایی که برای ما باقی مانده چه چیزی را می توانیم بسازیم و در نهایت به موتورسیکلت رسیدم. ما دیرتر از دیگران وارد این حوزه می شدیم. اما مسئولین بخشهای کارخانه و کارکنانی که از کارخانجات بزرگ ژاپن دیدن کرده بودند به من اطمینان می دادند بازار تولید موتورسیکلت همچنان ظرفیت بالایی برای تولید دارد. من نمی خواستم بدون آمادگی لازم وارد فعالیتی که برایم ناآشنا بود شوم و بی گدار به آب بزنم. برای همین منظور نخست از کارخانه های موتورسیکلت سازی آلمان بازدید کردیم.
بدین ترتیب یاماها با ۳۰ میلیون ین و ۲۷۴ نفر و کارخانه ای دو طبقه چوبی و توان حداکثر ۲۰۰ دستگاه موتورسیکلت در ماه وارد رقابت با شرکت های مطرح در این صنعت شد.
دهه ۶۰ میلادی
اولین موتورسیکلت کمپانی زیر نظر آقای کاواکامی با نام ” وای.ای-۱″( YA-1) با کپی برداری از موتورسیکلت آلمانی “د.کا.و” (DKW RT 125 ) ساخته شد.
کپی ژاپنی کمی مجهزتر از اصل آلمانی بود. پیشران تک سیلندر دو زمانه و هوا خنک ۱۲۵ سی سی آن ۵٫۶ اسب بخار قدرت داشت و در حالیکه مدل آلمانی گیربکس ۳ دنده داشت شرکت یاماها آن را به گیربکس ۴ دنده مجهز کرده بود. مهندسین یاماها برای اطمینان از کیفیت موتورسیکلتی که تولید کرده بودند ده هزار کیلومتر آن را در مسیرها و وضعیت های مختلف آزمودند و پس از اطمینان از کیفیت، آن را عرضه کردند. این مدل بخاطر رنگ آمیزی اش در ژاپن به “آکا تومبو ” یعنی سنجاقک سرخ مشهور شد. موفقیت سنجاقک سرخ مدیران شرکت را شگفت زده و امیدوار کرد. آنها تصمیم گرفتند برای تولید موتورسیکلت شرکت وابسته ای را تاسیس کنند. این شرکت در سال ۱۹۵۵ میلادی به نام “یاماها موتور” به ثبت رسید.
مدیران شرکت موتورسیکلت سازی یاماها به اهمیت موفقیت در مسابقات ورزشی آگاه بودند و پس از آنکه این مدل را وارد مرحله تولید انبوه کردند، آن را در چند مسابقه بزرگ موتورسواری شرکت دادند. در سال ۱۹۵۵ میلادی دو مسابقه برای بالا رفتن از دامنه های کوه مقدس فوجی و منطقه دشوار کوهستانی آساما برگزار شد که در هر دوی آنها سنجاقک سرخ از موتورسیکلت های هوندا پیش افتاد. بدین ترتیب رقابتی بین این دو سازنده توانای موتورسیکلت آغاز شد که تا به امروز ادامه دارد و هر یک با طراحی و ساخت محصول مشابهی در صدد برتری موتورسیکلت خود بر دیگری است.
موفقیت سنجاقک سرخ در مسابقات موتورسواری سبب شد در یک روز همه دویست دستگاه موتورسیکلت تولید شده بفروش رسد.
” یاماها موتور” برای معرفی و فروش سنجاقک سرخ آن را در مسابقات ۱۹۵۶ گراند پری کاتالینا (جزیره ای نزدیک لس آنجلس آمریکا) شرکت داد که به مقام ششم رسید. سپس آن را در مسابقات موتوسواری کلاس “تی تی” (TT) در جزیره “من” (Isle of Man) که یکی از سخت ترین مسابقات بشمار می رفت شرکت و در آنجا نیز به موفقیت رسید. برآوردهای یاماها درست بود و توانسته بود از رقبای ژاپنی خود پیشی بگیرد. برغم قیمت نسبتا بالای این مدل که بخاطر کیفیت بالای ساخت آن بود، یاماها توانست تا سال ۱۹۵۷ که تولید این مدل را متوقف کرد یازده هزار دستگاه از آن را بفروش رساند.
سال ۱۹۵۶ میلادی برای یاماها سال موفقیت بود. شرکت غیر از دستاورد در میدان های ورزشی، مدل کامل تری بنام “وای.ای-۲ ” (YA-2) با پیشرانه ای به قدرت ۶٫۸ اسب بخار وارد بازار کرد.
در گام بعد یاماها مدل دیگری بنام ” وای سی-۱″ (YC1) را با پیشرانه تک سیلندر دو زمانه ۱۷۵ سی سی که ۲۰ اسب بخار قدرت داشت از خط تولید روانه بازار کرد.
در همین سال کمپانی یاماها انستیتوی علمی-تحقیقاتی “هاماماتسو” را در خود ادغام کرد تا برای طراحی و ساخت نیازی به الگوبرداری از موتورسیکلت های ساخت کشورهای دیگر نداشته باشد.
یاماها در سال ۱۹۵۷ مدل جدیدی به نام “وای دی-۱” (YD-1 ) را که همه اجزای آن ساخت طراحی و ساخت داخل بود روانه بازار کرد. اما اولین تجربه مستقل یاماها بی نقص نبود و سیلی از نارضایتی و شکایت براه انداخت.
یاماها در تصمیمی دشوار با دادن فراخوانی همه موتورسیکلت های فروخته شده را برای رفع عیب از مشتریان بازخرید کرد. به همین دلیل در آن سال سهم فروش یاماها در بازار ژاپن از سیزده درصد به سه درصد کاهش پیدا کرد.
این شکست برغم امیدواری زیاد طراحان این مدل, به شرکت وارد شد. آنان امید زیادی به این مدل بسته بودند. این مدل مجهز به پیشرانه دو سیلندر ۲۵۰ سی سی به قدرت ۱۴ اسب بخار و گیربکس ۴ دنده و شاسی ستون فقراتی و بازوی پبچشی سیستم تعلیق عقب بود.
از سوی دیگر تلاش شرکت در سال ۱۹۶۰ برای کاهش حجم پیشرانه محصولات جدید یعنی موتور گازی “ام اف یک” (MF-1 ) و اسکوتر ” اس سی یک” (SC-1 ) نیز با موفقیت تجاری همراه نبود و نتوانست کمکی به وضع مالی شرکت کند.
برای برخی این انتهای راه بود و به این نتیجه رسیده بودند که راهی برای سرو سامان دادن به وضعیت مالی شرکت وجود ندارد و باید صنعت موتورسیکلت را فراموش و به زمینه صنعتی دیگری روی آورند. اما سرسختی و پشتکار ژاپنی ها سرانجام نتیجه داد و بار دیگر خورشید در آسمان یاماها درخشیدن گرفت.
طراحان و مهندسین شرکت با تلاش زیادی اشکالات موتورسیکلت های قبلی را اصلاح کردند و در سال ۱۹۵۹ موتورسیکلت متفاوتی به نام ” وای.دی.اس-۱″ (YDS-1) به بازار عرضه کردند. این مدل با شاسی گهواره ای دوتایی و دو کاربراتور و پیشرانه ای به قدرت ۲۲ اسب بخار ساخته شده بود که آن را بین موتورسیکلت های اسپرت سبک متفاوت می کرد. این مدل که نخستین موتورسیکلت اسپرت ژاپن محسوب می شد تا ۲۰ سال جایگاه بالای خود را در این رده در بین اسپرت سواران حرفه ای و علاقمندان به موتورسیکلت حفظ کرد.
دهه ۱۹۷۰ میلادی
دهه ۷۰ میلادی برای یاماها دهه موفقیت های پی در پی بود. در سال ۱۹۶۰ میلادی تعداد موتورسیکلت های تولید شده به ۱۳۸ هزار عدد یعنی ۶ برابر قبل رسید و یاماها همچنان در حال گسترش و گرفتن سهم از بازارهای بین المللی بود. این در حالی بود که ژاپن وارد دوره رکود اقتصادی شده بود.
تلاش یاماها برای سهم گیری در بازارهای بین المللی سبب افزایش صادرات به ۱۲ هزار دستگاه در سال ۱۹۶۲ میلادی و ۸۷ هزار دستگاه در دو سال بعد از آن شد. پیروزی موتورسیکلت های یاماها در مسابقات موتورسواری یکی از دلایل این موفقیت بود. در سال ۱۹۶۴ موتور سوار حرفه ای بنام ” Phil Read ” با موتورسیکلت یاماها برنده مسابقات گرند پری در گروه ۲۵۰ سی سی شد و سال بعد نیز همین موفقیت را تکرار کرد.
در آن زمان موتورسیکلت هایی که در مسابقات موتورسواری استفاده میشدند هیچ تشابهی با موتورسیکلت های مورد استفاده عموم نداشت. فدراسیون بین المللی موتوسواری که از موفقیت سازندگان ژاپنی شگفت زده شده بود تصمیم گرفت شرایط را برای ژاپنی ها محدودتر کند. فدراسیون با تغییر دادن قواعد، موتورسیکلت هایی را مجاز به شرکت در مسابقات کرد که در خط تولید انبوه قرار داشتند. فدراسیون در اقدامی دیگر اعلام کرد به هیچ موتورسیکلتی که مشخصات فنی آن را بهینه سازی کرده باشند اجازه شرکت در مسابقات را نخواهد داد. چهار کمپانی بزرگ موتورسیکلت سازی ژاپن (هوندا، یاماها، سوزوکی و کاوازاکی) این سختگیری را با هماهنگی سیاست ها و اقدامات خود در زمینه تبلیغ و بازاریابی تلافی و عرصه را بر رقبای اروپایی و آمریکایی دشوار کردند.
دهه ۶۰ میلادی دستاورد دیگری نیز در زمینه نوآوری به همراه داشت. مهندسان یاماها سیستم روغن کاری خودکار “Autolube ” را اختراع کردند که روغن کاری سیلندر و بلبرینگ پیشرانه های دو زمانه را کارآمدتر می کرد. این اختراع ساخت نسل جدیدی از موتورسیکلت های اسپرت را امکان پذیر کرد.
یاماها همچنان در حال گسترش شبکه های ساخت و فروش در خارج از ژاپن بود. یاماها در سال ۱۹۶۶ تاسیسات خود را در تایلند و سپس مکزیک و برزیل و هلند ایجاد و موتورسیکلت های خود را متناسب با شرایط و جغرافیای منطقه عرضه کرد.
تنوع در محصولات یاماها نیز سرعت بیشتری می گرفت. در سال ۱۹۶۶ مدل “وای.دی.اس-۳” (YDS-3 ) به بازار عرضه شد و محبوبیت بالایی را در آمریکا بدست آورد. این مدل با وزن کمی که داشت از هدایت پذیری راحتی برخوردار بود.
یاماها در سال ۱۹۶۷ میلادی مدل مسابقه ای ” تی.دی.۱٫سی -۲۵۰ ” (TD1C 250 ) را عرضه کرد که برای چند سال همه رقبای خود حتی رقبایی که پیشرانه چهارزمانه داشتند را نیز پشت سر می گذاشت.
اما موفقیت بالاتر برای یاماها در سال ۱۹۶۸ میلادی با تولید مدل “دی.تی-۱” (DT-1 ) رقم خورد. این محصول مبدل به پایه ای برای موتورسیکلت های کلاس “اندورو” (که در آن دوران محبوبیت زیادی پیدا کرد) شد. این مدل با پیشرانه دو زمانه ۲۵۰ سی سی ۱۸ اسب بخاری و ارتفاع زیاد زیر موتور تا زمین، وزن کم، و فنربندی نرم؛ رانندگی در مسیرهای خارج از جاده ای را خوشایند می کرد.
دهه ۱۹۸۰ میلادی
در سال ۱۹۷۰ ” یاماها موتور” ۵۷۴ هزار موتورسیکلت تولید کرد و بیش از نیمی از آنها در بازارهای خارجی فروخت. از نخستین سال های این دهه بهای سوخت رو به افزایش گذاشت و سبب شد سازندگان، موتورسیکلت های کم مصرف چهار زمانه را جایگزین مدل های پرقدرت و پرمصرف دو زمانه کنند. یاماها با تولید مدل جدیدی به نام ” ایکس اس-۱″ ( XS-1) که مجهز به پیشرانه چهار زمانه بود، وارد این عرصه شد.
راهکار بعدی یاماها برای بهره برداری از افزایش جهانی بهای سوخت، اسکوتر کم مصرف” پاسول اس-۵۰″ (Passol S50 ) بود. این موتورسیکلت دو زمانه ۴۹ سی سی، با وزن ۴۵ کیلو و حداکثر سرعت ۳۵ کیلومتر انتخاب خوبی برای آنهایی بود که در جستجوی موتورسیکلت کم مصرف بودند.
در سال ۱۹۷۳ یاماها ” آر.دی -۳۵۰ ” (RD-350 ) را روانه بازار کرد. این موتورسیکلت دارای پیشرانه خطی هواخنک به قدرت ۳۵ اسب بخار و حداکثر سرعت ۱۴۹ کیلومتر بر ساعت بود. این مدل به “موشک جیبی” شهرت پیدا کرد و بخاطر قیمت مناسب ، هدایت پذیری راحت، سادگی و کیفیت ساخت مشتریان زیادی پیدا کرد.
سال ۱۹۷۵ سال پرثمری از لحاظ مدل های جدید بود. یاماها مدل ” ایکس.اس -۳۶۰ ” (XS360 ) با پیشرانه دو سیلندر ۳۵۸ سی سی و قدرت ۳۴ اسب بخار و گیبرکسی ۶ دنده را وارد بازار کرد.
در همان زمان نیز مدل ” ایکس.اس -۲۵۰″ (XS250 ) با پیشرانه ۲۵۰ سی سی و قدرت ۲۷ اسب بخار روانه بازار شد.
اما بهترین چشم انداز برای یاماها را موتورسیکلت کلاس اندورو مدل “ایکس.تی -۵۰۰” (XT500 ) به ارمغان آورد. این مدل دارای پیشرانه تک سیلندر چهار زمانه ۴۹۹ سی سی و قدرت ۳۰ اسب بخار بود. این مدل دو منظوره در سال ۱۹۷۹ برنده مسابقات رالی پاریس- داکار شد و بر شهرت یاماها افزود.
در سال ۱۹۷۷ کمپانی یاماها متمرکز بر بازار ایالات متحده شد و تاسیسات شرکت در آنجا افتتاح شد. یک سال بعد در ۱۹۷۸ یاماها محصول پرصدای دیگری به نام “ایکس.اس -۱۱۰۰” (XS 1100 ) را که اولین موتورسیکلت ۴ سیلندر خطی هوا خنک با سیستم انتقال نیرو توسط گاردان و قدرت ۹۵ اسب بخار بود روانه بازار کرد.
اواخر دهه ۷۰ میلادی همراه با موفقیت یاماها در مسابقات بود. موتورسیکلت های یاماها غیر از پیروزی در مسابقات رالی پاریس-داکار سه بار نیز در مسابقات گراند پری به پیروزی رسیدند.
دهه ۱۹۹۰ میلادی
در سال ۱۹۸۰ “ویراگو-۷۵۰” (Virago 750 ) عرضه شد. ویراگو نخستین موتورسیکلت دارای پیشرانه هوا خنک دو سیلندر با آرایش سیلندر خورجینی بود که به تولید انبوه می رسید. این مدل با کمی تغییرات ۱۷ سال روی خط تولید یاماها بود و همچنان خریدار داشت.
در این دوره تحولاتی در ساختار شرکت روی داد. در سال ۱۹۸۳ هیدتو ایگوچی” (Hideto Iguchi ) رئیس “یاماها موتور” شد. خط مشی “یاماهای جدید” او با ترغیب نیروی انسانی و پذیرش پیشنهادات و ایده ها در شرایط بحران اقتصادی منجر به افزایش سود شرکت شد.
موفقیت بعدی کمپانی یاماها را مدل ” اف زد-۷۵۰″ (FZ 750 ) در سال ۱۹۸۵ رقم زد. این مدل اولین موتورسیکلتی در دنیا بود که ۵ سوپاپ و دو میل بادامک داشت.
یاماها در سال ۱۹۸۵ “وی.ماکس-۱۲۰۰” (V-MAX 1200 ) را با قدرت ۱۴۵ اسب بخار که حریفی قدرتمند در مسابقات بود به بازار عرضه کرد.
در سال ۱۹۸۷ میلادی مهندسان یاماها نخستین سیستم کنترل کامل گازهای خروجی “EXUP ” را طراحی و در سال ۱۹۸۹ آن را روی موتورسیکلت اسپرت “اف.زد.آر -۷۵۰ آر” (FZR 750 R ) که مجهز به پیشرانه چهار سیلندر خطی آب خنک و ۱۲۱ اسب بخار بود، نصب کردند.
دهه ۲۰۰۰ میلادی
در سال ۱۹۹۲ یاماها موتورسیکلت تورینگ اسپرت “جی تی اس ۱۰۰۰ “(GTS 1000 ) را که مجهز به بادشکن، نمایشگر متفاوت، فنربندی قابل تنظیم و سیستم انژکتوری بود به بازار عرضه کرد. دو سال بعد رئیس جدید شرکت به نام ” تاکه هیکو هاسهگاوا” (Takehiko Hasegawa ) با اهمیت دادن به انتظارات مشتریان از محصولات یاماها موفقیت دیگری را برای شرکت رقم زد.
در سال ۱۹۹۷ شرکت مدل “وای.زد۴۰۰ اف” (YZ 400F ) را عرضه کرد که برنده مقام قهرمانی موتورکراس بین المللی شد. موتورسیکلتی که تا به امروز آن را “افسانه چهار زمانه” می نامند. زیرا برای همیشه این شاخه ورزشی را متحول کرد. این مدل دوستاران فراوانی در سراسر جهان پیدا کرد.
در سال ۱۹۹۸ مدل اسپرت “وای.زد.اف-آر۱ ” (YZF R1 ) به وزن ۱۷۷ کیلو و پیشرانه چهار سیلندر ۹۹۸ سی سی و قدرت ۱۵۰ اسب بخار چشم به جهان گشود.
دهه ۲۰۱۰ میلادی
در نیمه اول سال ۲۰۰۰ یاماها “ماکسی اسکوتر تی ماکس” (MAXI SCOOTER TMAX AUTOMATIC SUPER SPORT ) را عرضه کرد که رقیب جدی اسکوتر های آلمانی بود. این اسکوتر دارای پیشرانه دو سیلندر چهار زمانه ۴۹۹ سی سی و قدرت ۴۰ اسب بخار بود. این مدل تا حدی موفق از کار در آمد و نمونه های تکمیل شده آن در سال ۲۰۱۸ به نمایش گذاشته شد.
در سال ۲۰۰۱ ” تورو هاسگاوا” (Toru Hasegawa ) به ریاست یاماها رسید. اولویت او بدست آوردن فنآوری منحصر بفرد بود تا به کمک آن شرکت را در مقایسه با رقبا موفق تر کند. یاماها با این دیدگاه به دو برتری دست یافت: یکی روش جدید ریخته گری رینگ آلیاژی چرخ ها و دومی سیستم پاشش سوخت در پیشرانه های چهار زمانه.
یاماها محصول جدید دیگری در گروه موتورسیکلت های نیکد به نام “ام تی -۰۱ ” (MT-01 ) که مجهز به پیشرانه دو سیلندر خورجینی هوا خنک ۱۶۷۰ سی سی باقدرت ۹۰ اسب بخار و با شاسی آلومینیومی، گیربکس ۵ دنده و فنربندی و ترمزهای کلاس اسپرت بود، راهی بازار کرد.
در سال ۲۰۰۶ پرچمدار موتورسیکلت های اسپرت مدل “وای زد اف-آر۶” (YZF-R6) بود. یاماها آن را پیشرفته ترین موتورسیکلت های تولید سری که تاکنون ساخته شده و اولین موتورسیکلتی که مجهز به سیستم کنترل الکترونیکی سوخت و هوا (YCC-T) می باشد نامیده است.
یاماها در سال ۲۰۰۷ سیستم کنترل الکترونیکی سوخت و هوا را روی مدل جدید”وای زد اف آر-۱″ (YZF-R1 ) که پرچمدار موتورسیکلتهای اسپرت بود و از کلاچ لغزشی استفاده می کرد، قرار داد. موتورسوار حرفه ای بنام “نوری هاگا” (Nori Haga ) مقام دوم مسابقات را در همین کلاس روی این موتورسیکلت بدست آورد(WSBK-2007 ) .
در سال ۲۰۰۹ یاماها مدلی را که ۲۵ سال قبل به نام ” وی ماکس”(V-MAX ) ساخته بود با طرحی مدرن و پیشرانه چهار سیلندر خورجینی ۱۷۰۰ سی سی که ۲۰۰ اسب بخار قدرت داشت، به بازار عرضه کرد.
دهه ۲۰۲۰ میلادی
در سال ۲۰۱۱ یاماها اولین موتورسیکلت “اندورو تورینگ” خود به نام “ایکس تی ۱۲۰۰ زد-سوپر تنره” (XT 1200Z Super Tenere ) را برای رقابت با موتورسیکلت سازان مشهور بخصوص “ب.ام.و” تولید کرد. در ساخت این موتورسیکلت از بهترین فن آوری زمان خود استفاده شده بود. این مدل دارای پیشرانه ۲ سیلندر خطی آب خنک ۱۱۹۹ سی سی و قدرت ۱۱۰ اسب بخار بود. این پیشرانه در دنده های پایین قدرت کنده شدن بالایی را در اختیار موتورسوار می گذاشت که سیستم کنترل الکترونیکی سوخت و هوا (YCC-T) در آن نقش داشت. “ایکس تی ۱۲۰۰ زد-سوپر تنره” همچنین دارای شاسی مستحکم فولادی، انتقال نیرو توسط گاردان به چرخ عقب و سیستم فنر بندی با قابلیت تنظیم بود.
در سال ۲۰۱۳ موتورسیکلت نیکد “ام تی-۰۹” (MT-09 ) به معرض نمایش درآمد. این مدل مجهز به پیشرانه سه سیلندر خطی ۸۴۷ سی سی باقدرت ۱۱۵ اسب بخار بود. از دیدگاه طراحان این مدل بهترین نسبت بین وزن، قدرت و نیروی گشتاور را دارا بود. در ساخت این موتورسیکلت از شاسی آلیاژی، گیربکس ۶ دنده، سیستم ضد قفل ترمز و همچنین سیستم کنترل الکترونیکی سوخت و هوا (YCC-T ) استفاده شده بود.
در سال ۲۰۱۶ از پیشرانه و فنربندی و شاسی “ام تی -۰۹ ” برای ساخت مدل دیگری بنام “ایکس اس آر-۹۰۰″(XSR900) استفاده شد.
در سال ۲۰۱۷ موتورسیکلت “ام تی -۰۹ ” بازنگری و بهینه سازی شد. در این مدل بازنگری شده فیس لیفت، سیستم های جدیدی از قبیل سیستم خروجی گاز، کلاچ لغزشی و همچنین سیستمی که به راننده اجازه میدهد بسرعت و بدون استفاده از کلاچ و گاز دنده را عوض کند بکار گرفته شده بود.
جنجالی ترین مدل یاماها در سال ۲۰۱۸ به تولید انبوه رسید و همان سال در نمایشگاه موتورسیکلت میلان به نمایش درآمد. سه چرخ ” نایکن جی تی اسپورت تورر” (NIKEN GT SPORT TOURER ) با دو چرخ جلو، آسایش و ایمنی بسیار بالایی را تضمین می کرد.
یاماها اکنون پس از هوندا دومین سازنده بزرگ موتورسیکلت در دنیا می باشد. تاسیسات و کارخانه های موتورسیکلت سازی یاماها در ۴۵ کشور دنیا فعالیت می کنند و بیش از یکصد هزار نفر در آنها مشغول به کار هستند.
(سایت رسمی یاماها موتور)
